Jestem uczciwa, więc gdy znalazłam wartościową rzecz, oddałam ją właścicielce. W podziękowaniu usłyszałam, że jestem idiotką

Znalezisko na chodniku

Wracając do domu po pracy, nie zauważyłam na chodniku nic nadzwyczajnego. Ale kiedy już byłam przy samych drzwiach wejściowych do klatki schodowej, mój wzrok padł na mały, elegancki portfel. Rozejrzałam się wokół – nie było nikogo, kto mógłby go upuścić. Podniosłam portfel i zajrzałam do środka. W środku leżały dokumenty, kilka banknotów oraz karta kredytowa. Od razu poczułam się odpowiedzialna za to, co znalazłam. Bez zastanowienia postanowiłam poszukać właścicielki, która mogła być zrozpaczona stratą.

Spotkanie z właścicielką

Po krótkich poszukiwaniach odkryłam, że właścicielka portfela mieszka niedaleko. Pomyślałam, że osobiście oddam jej zgubę. Gdy dotarłam do jej mieszkania, w drzwiach stanęła elegancka kobieta w średnim wieku. Podałam jej portfel z uśmiechem i opowiedziałam, gdzie go znalazłam. Zaskoczona patrzyła to na mnie, to na portfel. Spodziewałam się, że wybuchnie wdzięcznością, ale… stało się zupełnie odwrotnie.

– „I co, myślisz, że to jakieś bohaterstwo?” – rzuciła z przekąsem, wkładając portfel do torebki.

Słowa, które zabolały

– „Przecież mogłaś to zatrzymać i nikt by się nawet nie dowiedział, prawda?” – dodała z ironicznym uśmiechem. – „Ale nie, ty musiałaś zgrywać bohaterkę. Wiesz co? Jesteś idiotką, jeśli sądzisz, że takie rzeczy doceniają.”

Poczułam się, jakby ktoś rzucił mi w twarz wiadro zimnej wody. Zamiast wdzięczności usłyszałam słowa, które wbijały się głęboko. Nigdy bym nie pomyślała, że moja uczciwość zostanie odebrana w taki sposób. Chciałam zapytać ją, skąd tyle jadu, ale zamarłam, nie wiedząc, jak się zachować.

Narastająca frustracja

Wracałam do domu z goryczą w sercu. W głowie kłębiły mi się pytania – czy naprawdę byłam aż tak naiwna? Może faktycznie powinnam była po prostu przejść obojętnie obok tego portfela? Wtedy jednak przypomniałam sobie o swoich zasadach i poczułam dumę, choć nieprzyjemny komentarz wciąż dźwięczał mi w uszach. Dlaczego ludzie są tak niewdzięczni? Dlaczego dobro spotyka się z takim odbiorem?

Cała prawda wychodzi na jaw

Kiedy podzieliłam się tą historią ze znajomą, usłyszałam od niej coś zaskakującego. Jak się okazało, ta kobieta była w okolicy znana z wyjątkowej oschłości i nadmiernego skupienia na pieniądzach. Nawet jej najbliżsi twierdzili, że jest osobą, dla której liczy się jedynie to, co można przeliczyć na korzyści. Moja znajoma wspomniała, że jej zachowanie często wywołuje konflikty nawet z rodziną.

– „Ona nawet nie dostrzegła twojej dobrej intencji” – skomentowała znajoma. – „Dla niej to, co zrobiłaś, nie ma żadnej wartości”.

Zdałam sobie sprawę, że taka reakcja wcale nie była wymierzona we mnie osobiście. Ta kobieta po prostu nie potrafiła dostrzec wartości uczciwości. Moje uczynki jednak, mimo jej niewdzięczności, były dla mnie wartością samą w sobie. Wtedy poczułam się lepiej, choć sytuacja była wciąż nieprzyjemna.

A jak Wy byście się zachowali w tej sytuacji? Podzielcie się w komentarzach na Facebooku!